Wygryzam każdy kęs słonej łzy.

Ociężałe, zmęczone bycie czymś jest głupie.  Głupio jest należeć do rodzaju "czegoś". Co to jest? Gdzie to jest? Ale czy jesteśmy czymś, choćby trochę więcej? Czujemy się.. Jak się czujemy? Jak coś? Jak ktoś? Musimy być kimś? Jesteśmy czymś? Proszę, bądźmy czym chcemy. A jak nie wiemy, czym jesteśmy to zacznijmy być niczym i szukać siebie, kształtować. Zacznijmy myśleć, proszę. Nie płyńmy za modą, otoczeniem. Nie narzekajmy na to, ze coś idzie inaczej, niż miało iść. Róbmy wszystko po swojemu, by móc narzekać jedynie na siebie.
Uśmiechajmy się, gdy chcemy się uśmiechnąć, smućmy się, gdy czujemy się źle. Nie ma sensu tego odwracać, zmieniać. Prawdziwego smutku nie ukryjemy, prawdziwego smutku nie da się udać.